De centrale banken staan voor een mission impossible.
Ze moeten én de inflatie onder controle krijgen, én genoeg geld printen om de overheden te financieren én de rentelasten laag houden.
Wel, ik zou zeggen veel succes daarmee.
We weten allemaal dat centrale banken geen strakker monetair beleid kunnen voeren zonder overheden en bedrijven in het faillissement te duwen.
Het enige wat rest, zijn praatjes. Perceptiemanagement.
Door nu de indruk te geven dat ze flink op de rem gaan staan, gaan we met z’n allen in risk off en kan de boel een beetje afkoelen waardoor de inflatie afneemt.
Dat is de gok die centrale banken nu wagen.
Veel ruimte is er echter niet. De lange termijn rente in de VS is nu reeds boven de 3% gestegen en dat op zich zorgt al voor behoorlijk wat stress.
Een rente van 3% op $30 biljoen aan overheidsschulden betekent namelijk dat je straks $900 miljard per jaar aan interesten mag betalen.
Dat is ruwweg één vijfde van de totale fiscale ontvangsten.
Tot hoever mag de rente oplopen vooraleer de overheid “stop” roept?
De inflatie bedraagt nu 8%. Om goed te zijn, zou de rente dus naar 9% moeten stijgen. Dat zou een rentelast van $2.700 miljard inhouden, of 61% van de $4.400 miljard aan overheidsinkomsten.
Ik hoef je wellicht niet uit te leggen dat dit natuurlijk niet realistisch is en dat het in de praktijk dan ook geen optie zal zijn voor de centrale banken.
En dan is er nog de issue van financiering. De Amerikaanse overheid verwacht voor dit jaar een overheidstekort van $850 miljard en dat tekort moet gedekt worden via de uitgifte van nieuwe obligaties.
Wie gaat deze obligaties kopen?
De Federal Reserve wil ons laten geloven dat ze in de toekomst de balans gaan afbouwen waardoor ze obligaties gaan verkopen.
De Amerikaanse banken hebben hun aankopen van overheidsobligaties het voorbije jaar flink opgevoerd maar hebben hun limiet bereikt.
Door de stijgende rentes dalen namelijk de prijzen van obligaties en dat zorgt voor oplopende verliezen in hun portefeuille:
Jamie Dimon, CEO van JP Morgan, schreef in zijn jaarlijkse brief aan de aandeelhouders dat hij nog hogere rentevoeten verwacht. Veel appetijt voor extra obligatieaankopen zal er vanuit die hoek niet zijn.
Het buitenland dan maar? Op China en Rusland hoef je niet meer te rekenen, en ook olieproducerende landen zoals Saudi-Arabië kopen liever goud dan Amerikaans staatspapier. Er is trouwens steeds minder interesse in de dollar nadat de VS de Russische tegoeden bevroor.
En ook van particuliere beleggers moeten we niet veel meer verwachten. Wie wil er nog obligaties kopen die 3% rente bieden bij 8% inflatie?
Je kan het bekijken hoe je wil, maar je kan niet om de vaststelling heen dat centrale banken niet anders kunnen dan steeds meer overheidspapier op de balans te nemen.
Dat is de terugkeer van de suikernonkel waar ik eerder al over schreef.
Tot die tijd zal de turbulentie op de financiële markten toenemen en is het goed om relatief voorzichtig te blijven.
Goud en zilver zijn wat mij betreft dichtbij hun bodem en ook bij de mijnaandelen zijn er weer koopjes te doen.
Ik blijf vasthouden aan mijn maximale allocatie van 30% voor de mijnaandelen en reken op nieuwe highs later dit jaar.