Op korte termijn weet de richting van de goudprijs vaak te verrassen.
Toch is het edelmetaal over het algemeen relatief voorspelbaar gekeken naar de “Fear Trade” en de “Love Trade”, aldus ceo van US Global Investors Frank Holmes.
Vorig jaar kende goud had haar beste eerste 6 maanden in 30 jaar tijd.
De “Fear Trade” was daar debet aan. Daaronder konden de lage en negatieve opbrengsten op staatsobligaties en geopolitieke risico’s, zoals onder meer Brexit en de Amerikaanse verkiezingen, worden gerekend.
De “Love Trade” daarentegen deed haar werk niet. De liefde voor het edelmetaal vanuit het oosten viel tegen.
Vooral in het vierde kwartaal ging goud lager wegens de inspanningen van de Indiase premier Narendra Modi om zwart geld en belastingontduiking tegen te gaan.
Zijn beslissing tot zogeheten demonetisatie (afschaffing van het merendeel van de hogere denominatie bankbiljetten) zorgde ervoor dat vele Indiërs geen mogelijkheid meer hadden om met cash geld goud aan te kopen.
Een onverwachtse beslissing die weinigen aan hadden zien komen.
Beleggen betreft het managen – en in toom houden – van je verwachtingen.
En wanneer je niet weet waar naar te kijken betreft het een lastige taak. Los daarvan kunnen onvoorspelbare zaken de nodige roet in het eten gooien.
Vandaar ook dat US Global Investors het belangrijk achtte om de vijf belangrijkste aanjagers van de goudprijs op een rij te zetten.
Volgens hen zijn dat de volgende:
01. De zogeheten “Love trade” uit China en India
India en China zijn samen goed voor zo’n 40 procent van de wereldpopulatie. Een enorme groep. Cultureel gezien hechten zij veel waarde aan goud.
In maar weinig andere landen komt het voor dat de populatie zelf zo geïnteresseerd is in het edelmetaal. In het westen zien we die waardering vooral bij de centrale banken.
In India geven mensen elkaar jaarlijks goud cadeau tijdens Diwali. In China gebeurt dat voornamelijk tijdens de viering van het nieuwe maanjaar.
Omdat zowel in India als China de middenklasse jaarlijks sterk blijft groeien, mag er vanuit gegaan worden dat ook de vraag naar het edelmetaal sterk blijft.
02. Centrale bankbeleid
Sinds 2010 kopen centrale banken meer goud dan dat zij verkochten. Dat geeft aan dat centrale banken menen dat goud niet slechts een stuk steen of grondstof is, maar daadwerkelijk hoog weten te waarderen. Een valuta als het ware.
Veel westerse centrale banken houden meer dan 50 procent van hun reserves aan in het edelmetaal. Middels aankopen van goud weten centrale banken zich beter te diversifiëren en dekken zij zichzelf in tegen het beleid dat zij zelf voeren.
03. Groei in geldvoorraad wereldwijd
Dat centrale bankbeleid is sinds de crisis van 2008/2009 erop gebrand om de economie weer op de rails te krijgen. Dit gebeurde door het ongebreideld uitgeven van nieuw geld. Er werd voor miljarden in de economie gepompt.
Dat heeft er ten eerste voor gezorgd dat het vertrouwen in fiatgeld een (lichte) deuk opliep en ten tweede dat het geld minder waard werd. Goud kan daarentegen niet worden bijgedrukt.
04. Nieuwe goudontdekkingen
De enige manier om wel meer goud op de markt te krijgen is door het uit de grond te halen. Maar al sinds vele jaren kent de wereldwijde goudproductie een afname.
Vooral ook omdat mijnbouwbedrijven moesten bezuinigen, om de grote schulden die zij in betere tijden waren aangegaan het hoofd te bieden, betekende het dat er minder geld overbleef om op zoek te gaan naar nieuwe “goudmijntjes”.
Dit terwijl het goud dat uit de grond gehaald werd uit bestaande mijnen steeds moeilijker bleek.
Ook die nieuwe projecten die wel van de grond afkwamen kenden een lagere waarde aan goud, wat betekende dat het meer kostte om eenzelfde gram goud uit de grond te halen.
Daarnaast duurt het ook langer om van ontdekking naar werkelijke mijnbouwproductie te geraken wegens zwaardere regulering en wetgeving.
5. Lage of negatieve reële rente
Als laatste de lage of negatieve reële rente, misschien wel de belangrijkste van de vijf.
De reële rente en goud kennen een omgekeerd evenredig verband. Wanneer de reële rente stijgt, daalt goud. Wanneer de reële rente daalt, stijgt goud.
Wanneer beleggers zo weinig rente ontvangen op staatsobligaties dat zij, na aftrek van de inflatie, uitkomen op een negatief rendement, zullen zij op zoek gaan naar een investering die wel rendement oplevert. Of in ieder geval koopkracht behoudt.
Waarom staatsobligaties? Omdat zij worden beschouwt als meest veilige investering.
Opvallend is dat er vaak wordt gehamerd op het feit dat goud geen rendement oplevert. Maar wanneer er geen enkel veilig actief is dat aan de eindstreep een positief rendement oplevert, terwijl goud bepaalde waarde behoudt, lijkt een investering in goud zo gek nog niet.
Al met al steeg goud de afgelopen 100 jaar met een relatief omgekeerd evenredige factor van de waardevermindering van de dollar, de wereldreservemunt.
Terwijl de dollar meer dan 90 procent van zijn koopkracht verloor, steeg de waarde van goud van 35 naar nu weer bijna 1.300 dollar.
Met perspectief op de wat langere termijn lijken de dagelijkse beslommeringen er eigenlijk weinig toe te doen. Goud was en is op lange termijn een prima investering.
Bron: US Global Investors
Foto: Flickr
[xyz-ihs snippet=”goud”]