Precies een week geleden kopte De Tijd: “ECB luidt nieuw tijdperk in met renteverhogingen”.
De Europese Centrale Bank had aangekondigd om op 1 juli te stoppen met het opkopen van obligaties en op 21 juli de rente met een kwart procent te verhogen.
Gisteren moest de ECB in alle haast opnieuw samenkomen. Er was een spoedzitting nodig omdat de Italiaanse rente behoorlijk hard begon op te lopen en zoals ik eerder aangaf, gaat Italië failliet bij een te hoge rente.
En zo staat de ECB voor een ongekend dilemma.
Om de inflatie te beteugelen, moet men namelijk obligaties verkopen en de balans verkleinen, maar om Italië te redden, moet je eigenlijk het omgekeerde doen.
De ECB zit muurvast en kan geen kant meer uit.
Ze kochten gisteren wat tijd door een nieuw ‘instrument’ aan te kondigen om de Italiaanse rente te sturen.
De details moeten nog uitgewerkt worden.
Dat zal wel zijn.
De ECB denkt nog één of andere magische formule te vinden waardoor men zowel de inflatie kan bestrijden én tegelijkertijd extra geld kan printen om Italië drijvende te houden?
Nee, het zal kiezen of delen worden.
Ofwel duw je de Europese burger onder de bus en laat je de inflatie compleet ontsporen, ofwel duw je Italië (en waarschijnlijk ook Griekenland, Frankrijk, België, … ) eronder.
Welke keuze denk je dat ze gaan maken?
Voor mij is het al 15 jaar duidelijk dat men altijd voor de ‘makkelijkste’ route zal kiezen en die route loopt via de geldpers.
Ik roep al een paar maanden dat de huidige monetaire verstrakking weinig om het lijf kan hebben en dat de terugkeer van de suikernonkel gewoon een kwestie van tijd is. Overheden gaan failliet zonder de kredietkaart van de centrale banken.
Hoe gaan spaarders en beleggers reageren wanneer de centrale banken extra geld gaan printen op een moment dat de inflatie met twee cijfers wordt geschreven?
Dan krijg je echt een ongeziene rush op goud, zilver en de mijnaandelen.