Waar blijven de Roaring Twenties?

We zouden nogal wat gaan zien eens de lockdown werd opgeheven en alles ten volle open zou gaan.

Een terugkeer naar de Roaring Twenties schreven de media.

We zijn een paar maanden verder en het enthousiasme is al een flink stuk bekoeld. De recente economische cijfers uit de VS vielen al behoorlijk tegen. De groei bleek 2% lager uit te komen dan begroot.

Het gelul over “tapering” zal snel naar de achtergrond verdwijnen. Deze economie kan helemaal geen tapering verdragen en heeft een permanente influx van geld nodig om zichzelf drijvende te houden.

Vooraleer je het weet, praten we over meer stimulus in plaats van minder.

Biden is zijn bocht al aan het inzetten.

Her verbod op huisuitzettingen zou normaal worden opgeheven, maar werd inmiddels alweer met 60 dagen verlengd. Zonder die verlenging zouden miljoenen Amerikanen dakloos worden.

Allez, hoeveel duidelijker wil je het hebben eigenlijk?

Als het in de VS al niet meer mogelijk is om huurders die al maanden lang geen huishuur betalen uit hun huis te zetten, dan zegt dit toch alles over de onderliggende toestand van de economie?

Steeds meer Amerikanen hangen aan het overheidsinfuus en ik kan me voorstellen dat huurders die wél netjes de huur betalen en de eigen broek ophouden zich steeds meer afvragen waarom ze al die moeite nog doen?

Ik blijf dus rustig op mijn posities zitten en heb de voorbije weken van de correctie in de mijnaandelen geprofiteerd om weer stevig bij te tanken.