Dit artikel werd integraal overgenomen uit de nieuwsbrief van Erik Geenen.
Vorige week maandag werd het nieuws over de langverwachte schuldherschikking van Nyrstar wereldkundig gemaakt en het was geen aangename lectuur.
Naast onaangenaam was het tevens bijzonder complex en onduidelijk over hoeveel schulden er na de schuldherschikking nog zouden resten en dat laatste is uiteraard cruciaal.
In mijn vorige update schreef ik dat ik overwoog om een serieuze hoeveelheid aandelen bij te kopen aan de huidige koersen doch daarvoor is het van het grootste belang om een beeld te hebben over de resterende schulden.
Tegen de huidige koers zijn de 109 miljoen Nyrstar aandelen nog 28 miljoen euro waard op de beurs maar in de nieuwe opstelling zouden er in totaal ongeveer 5,5 miljard aandelen bestaan en die zouden dan vandaag een waarde van ongeveer 1,4 miljard euro vertegenwoordigen.
Dat wordt dus puzzelen en dat kan enkel als er duidelijkheid geschapen wordt over de werkelijke schuldsituatie na het voltooien van de operatie.
Belangrijkste vaststelling in het ganse verhaal is dat hoofdaandeelhouder Trafigura en andere schuldeisers na de operatie via een nieuwe vennootschap NewCo 98% van Nyrstar in handen krijgen en dat het oude Nyrstar een soort holding wordt dat amper 2% van NewCo zal controleren.
Gelet op hetgeen tot nu toe bekendgemaakt werd is het duidelijk dat de Nyrstar aandeelhouders de jongste jaren constant met foutieve cijfers een rad voor ogen gedraaid werd.
De werkelijke schuldcijfers werden kwartaal na kwartaal gemanipuleerd zodat beleggers een totaal verkeerd beeld hadden van de werkelijke situatie.
Dankzij informatie die ik gisteren binnenkreeg zou het eveneens kunnen dat er een derivatencarrousel in het spel is waarbij Deutsche Bank en Trafigura een zeer vuile rol gespeeld hebben om de prijzen van zilver en zink te manipuleren.
Pure fraude vergelijkbaar met hetgeen ik in 1998-1999 met Albert Fisher mocht meemaken en de vraag mag gesteld worden of de analisten van ABN-Amro mee in het spel betrokken waren om de koers zo laag mogelijk te krijgen alvorens de deal beklonken werd.
Immers, hoe lager de koers van het aandeel des te meer aandelen de schuldeisers naar zich toe konden trekken bij de schuldherschikking.
Zoals eerder gesteld ben je als belegger weerloos tegen dit soort wanpraktijken want als je je bij analyses baseert op foutieve cijfers dan ben je altijd de pineut.
In 1998 werd de financiële aderlating door Albert Fisher ruimschoots gecompenseerd door de enorme winsten die ons door de overname van Petrofina in de schoot geworpen werden, ik hoop dat zich dit 20 jaar later herhaalt met Nationale Bank.