Citigroup ziet kansen voor de goudprijs om in de komende 12 tot 18 maanden te stijgen tot 3.000 dollar per ounce, een toename van 50% ten opzichte van de huidige prijs.
Volgens de investeringsbank kunnen drie scenario’s deze prijsstijging veroorzaken en geen van deze kan worden uitgesloten voor de komende 18 maanden:
- Wereldwijde recessie: Een diepe wereldwijde recessie kan centrale banken ertoe dwingen de rentetarieven snel en drastisch te verlagen, wat de aantrekkelijkheid van goud als investering verhoogt.
- Stagflatie: Een periode van stagflatie, waar economische groei stagneert terwijl inflatie hoog blijft, kan de goudprijs opdrijven als veilige haven voor investeerders.
- Status van de dollar in de wereld: Een versnelling van de de-dollarisatie trend, waarbij Centrale Banken, vooral in opkomende markten, hun goudaankopen als alternatief voor dollarreserves mogelijk verdubbelen.
Op dat laatste scenario gaan we graag verder:
De reden waarom wij al geruime tijd overtuigd zijn van de toekomstige rol van goud, ligt in het feit dat Centrale Banken duidelijk een voorkeur hebben voor fysiek goud als ultieme reserve.
Allemaal samen, bezitten Centrale Banken ongeveer ⅛ van al het goud dat ooit gedolven werd.
En ze stoppen daar niet want de afgelopen jaren hebben deze banken aanzienlijke hoeveelheden fysiek goud bijgekocht. Zowel in 2022 als in 2023 overstegen deze aankopen 1.000 ton goud per jaar.
Om dit in perspectief te plaatsen: 1.000 ton is aanzienlijk, vooral als je bedenkt dat de totale jaarlijkse productie uit mijnbouw en recycling op ongeveer 4.900 ton goud ligt.
De juwelensector is dan vervolgens traditioneel de grootste afnemer, met zo’n 2.000 ton per jaar.
Citi stelt dus dat een potentiële verdubbeling van de goudaankopen door Centrale Banken tot ongeveer 2.000 ton, een prijsstijging met 50% met zich mee kan brengen.
Een dergelijke verdubbeling van die aankopen, kan echter een beweging van een heel andere grootte orde in gang zetten. Dat kan zelfs de trigger zijn die het Eindspel in gang zet!
Onze overtuiging is immers al enige tijd dat Centrale Banken bijna het maximum aan fysiek goud uit de markt aan het halen zijn. Daarmee bedoelen we dat ze de maximale hoeveelheid goud aankopen, zonder een grote invloed uit te oefenen op de prijs op de papieren markten. (zonder die markt te verstoren)
Boven het huidige niveau aankopen, zou dan bijna neerkomen op een publiek bod op goud. En net dat, gebeurde in het verleden eigenlijk al eens.
Daarvoor moeten we terug naar het einde van de grote stierenmarkt voor de goudprijs van de jaren 1970.
Tussen 1971 en 1980 steeg de goudprijs uiteindelijk maximaal met een factor 25.
Vanaf 1979 ging het grote publiek zich met goud moeien. De top voor de goudprijs echter, die werd waarschijnlijk niet door hen veroorzaakt. Wel door één partij die eerst haast ongelimiteerd op goud leek te bieden, en dan vervolgens dat bod terug introk…
We hebben het dan over één olieproducent (S-A) die besloot het vertrouwen in de dollar op te zeggen en haar oliedollars om te ruilen voor fysiek goud (olie in ruil voor goud te verkopen).
Dit was de grootste bedreiging voor de positie van de dollar als wereldreservemunt sinds 1944 totop vandaag.
Dat plan stootte echter al snel op problemen: Ten eerste schoot de goudprijs snel en sterk omhoog en tegelijkertijd nam het aantal beschikbare ounces fysiek goud voor levering op de markt snel af.
Steeds minder partijen waren bereid om hun fysiek metaal van de hand te doen in ruil voor dollars. Niet verwonderlijk op een moment waarop het systeem zelf in al zijn voegen kraakt.
Wat er vervolgens gebeurde, werd gedicteerd door logica:
De olieproducent zag in dat het onmogelijk was om aan voldoende goud te geraken. Bovendien zou een faling van de dollar zowel de wereldhandel, als de oliemarkt veel schade toebrengen.
Achter gesloten deuren, werd er vervolgens een overeenkomst gesloten met de VS.
De deal: Het bod op goud werd teruggetrokken en de dollar bleef op dat moment in het zadel als wereldreservemunt. Daartegenover stond de garantie dat opbrengsten van olieverkopen over de jaren heen, gedeeltelijk in goud konden worden omgezet.
Resultaat: Het gevaar voor de dollar was geweken, de goudprijs bleef opnieuw onder controle en de wereldeconomie kon verder groeien.
Deze “olie voor goud” deal, zou naar verluid tot ergens eind de jaren 1990 bestaan hebben.
De les:
Knal de goudprijs omhoog, en je zal geen fysiek meer kunnen verkrijgen, toch niet in grote volumes. Bij een stijgende goudprijs, droogt het aantal fysieke transacties op!
Het is onze overtuiging dat de wereldwijde goudmarkt de afgelopen jaren enkel kon blijven functioneren, omdat de belangrijke spelers in deze markt het bovenstaande verhaal allemaal kennen.
Ze weten hoe de vork in de steel zit en Centrale Banken wereldwijd proberen nog maximaal fysiek binnen te halen. Voor het Eindspel, zonder de goudmarkt uit balans te duwen.
Fysiek goud in uw portfolio.
De absolute “base case” om vandaag bijvoorbeeld 20% van uw vermogen in fysiek goud aan te houden, komt grotendeels voort uit het feit dat Centrale Banken net goud gebruiken voor hun eigen reserves.
Goud is anders, het is vandaag onmisbaar en het is onmogelijk door een ander actief te vervangen.
Ons wereldwijde financiële systeem zal vroeg of laat verder evolueren, dat is simpelweg de natuurlijke gang van zaken.
Tijdens dit “Eindspel”, zal op hetzelfde moment een herwaardering van goud (moeten) volgen.
Die herwaardering zal trouwens echt wel voldoende groot zijn.Goud aankopen op een veilige en betrouwbare manier?
Sparen in goud kan het makkelijkst via www.goud999safe.com.
Zelf bewaren? Neem dan zeker een kijkje bij de 1 Ounce Krugerrands, de Britse Sovereign en de Franse 20 frank Napoleon in onze webshop!
Tot binnenkort!