Er is een tekort aan hout … containers … computerchips … huizen … steenkool … en zelfs aan personeel.
Waar er zeker géén tekort aan is, is aan geld.
Het klotst letterlijk tegen de plinten en bankrekeningen puilen uit.
Banken weten geen blijf met hun cash en beboeten nu zelfs spaarders wanneer deze teveel geld parkeren op hun spaarrekening.
Je kan met je cash geen kant meer op en het is dan niet gek dat steeds meer cash terechtkomt in de reële economie en de prijzen van allerhande goederen de hoogte induwt.
Die prijsstijgingen worden dan vaak uitgelegd als “tekorten”, maar je zou het natuurlijk ook kunnen zien als een “overschot” aan geld.
Milton Friedman leerde ons al dat inflatie altijd en overal een monetair fenomeen is. Dat er sprake is van inflatie wanneer de geldhoeveelheid sneller groeit dan de onderliggende economie. Wel dan.
Wat had je nu gedacht?
Dat de media eerlijk gaan toegeven dat centrale banken teveel geld hebben geprint en dat hierdoor de prijzen de pan uitswingen?
Nochtans is dat wat er nu gaande is.
Het is trouwens ook niet zo dat alle grondstoffen gelijktijdig stijgen.
Het is begonnen met de stijging van de goudprijs … paar maanden later steeg ook de zilverprijs … in het najaar ging ook de olieprijs hoger … enz
En op het moment dat de olieprijs en andere grondstoffen hun stijging begonnen, lasten de edelmetalen een rustpauze in. Deze consolidatie duurt inmiddels al een jaar.
Wanneer we echter de edelmetaalprijzen afzetten ten opzichte van de andere grondstoffen, dan merken we dat er hier koopjes te doen zijn:
Binnen het grondstoffencomplex hebben de edelmetalen weer een bodemniveau bereikt en voor nieuwe aankopen, kijk ik ook weer primordiaal deze richting uit.