Daniel Oliver is de oprichter van Myrmikan Capital en publiceert een briljante nieuwsbrief waar hij beleggers op de hoogte houdt van de recente monetaire ontwikkelingen.
Oliver heeft stevig geïnvesteerd in goud en de mijnaandelen en schreef eerder deze maand het volgende:
“Aan de ene kant zijn goudbeleggers hun grens van frustratie voorbij. Alles wat nodig is voor de investeringsthese is gebeurd of gebeurt: enorme federale tekorten, inflatie, arbeidsstakingen, gigantische gaten die in het banksysteem groeien, een centrale bank die insolvent en illiquide is, een verloren oorlog in Oekraïne en nu een tweede oorlog in het Midden-Oosten, het rafelen van het petrodollarsysteem en het allerbelangrijkste, een uitverkoop in staatsobligaties, het activum dat aan de basis ligt van het banksysteem en de Fed.”
Het is een reactie die ik wel vaker hoor. Goud heeft de wind op diverse manieren in de zeilen … en nog stijgt de prijs niet.
Het is voor sommige beleggers genoeg om te concluderen dat het niks gaat worden met goud en het bijltje erbij neer te gooien.
Oliver maakt echter de vergelijking met de crash van 1929 en haalt er een quote van Benjamin Anderson bij:
“Er is geen reden om een specifieke oorzaak toe te wijzen voor het feit dat de ineenstorting op dat specifieke moment kwam. Het was te laat, en al lang te laat.”
Het doet mij eigenlijk denken aan iets dat Ernest Hemingway schreef in zijn boek “En de zon gaat op”. In het boek werd Mike gevraagd hoe hij failliet ging. “Op twee manieren”, zei hij. “Geleidelijk aan, en dan opeens”.
We hebben het hier over een systeem dat bijna 80 jaar overeind staat en serieuze barsten vertoont. Maar voorlopig kan men de boel nog een beetje bij elkaar houden.
Maar je weet hoe het gaat met barsten in een dam. Eens dat de barsten verder scheuren, volgt de vloedgolf. Dan is er geen houden meer aan.
Ik bereid me sinds 2008 voor op die onvermijdelijke vloedgolf.
Ik citeer nog een laatste keer Oliver:
“Imperiums vallen niet door een enkele mislukking of zelfs een reeks daarvan. Ze storten in wanneer ze worden geconfronteerd met meerdere systemische verstoringen, vooral als hun reserves zijn uitgeput door eerdere noodsituaties. De VS heeft zijn kapitaalreserves besteed aan het redden van de banken in 2008, zijn economische reserves aan de COVID-hysterie, en zijn militaire reserves in Oekraïne. Hun vijanden weten dat het Amerikaanse rijk kwetsbaar is.”
Het Amerikaanse rijk is kwetsbaar. De vijanden hakken in op het huidige dollarsysteem en de splinters vliegen in het rond.
Diverse landen gebruiken nu lokale valuta voor hun onderlinge handel en houden hun reserves aan in goud in plaats van Amerikaanse staatsobligaties. Onderschat niet wat er hier aan het gebeuren is!
Hoe minder landen bereid zijn om de dollar te gebruiken voor handel en het aanhouden van reserves, hoe meer de VS zelf moet instaan voor financiering.
Yellen mag dan wel heel stoer verklaren dat de VS gerust twee oorlogen kan financieren, de obligatiemarkten denken daar in ieder geval anders over.
We zitten hier inmiddels met een drawdown van meer dan 50%. Dat zou de grootste obligatiecrash zijn sinds de 18de eeuw.
En die crashende obligaties zorgen voor ENORME verliezen in het financiële systeem. De verliezen bedragen minstens vele duizenden miljarden dollars. Tijdens de kredietcrisis bedroegen de verliezen ‘amper’ $1000 miljard en dat leidde tot een totale implosie.
Om een idee te hebben van de schade die ontstaat door de obligatiecrash volstaat het om de kwartaalcijfers van Bank of America er even bij te nemen:
Bank of America kijkt aan tegen $131,6 miljard aan ongerealiseerde verliezen. Dat komt overeen met net geen 70% van het tastbare eigen vermogen…
Bij Bank of America vertellen ze ons dat we niet meteen ongerust moeten zijn over die verliezen aangezien deze nooit gerealiseerd zullen worden indien de obligaties tot eindvervaldag in portefeuille blijven.
Ze zeggen er niet bij dat ze gedwongen kunnen worden om de obligaties te verkopen indien spaarders hun deposito’s opvragen of er elders (commercieel vastgoed?) verliezen ontstaan.
Trouwens, je verliest ook bakken met geld als je spaarders straks 3% of 4% rente moet betalen terwijl je historische obligaties maar 1% opbrengen. Daarvoor hoef je niet eens je obligaties te verkopen.
Groeten,
Maarten Verheyen